vrijdag 29 oktober 2010

Ik behaag, jij ook

















Lange tijd was ik aan het twijfelen of ik rond ons gras-,kippen-,terras- en speel-weide nog haag zou zetten. Langs de ene kant wil ik genieten van het zicht op de schapen. Maar langs de andere kant is het natuurlijk wel heel leuk dat je de tuin niet in één oogopslag kan overzien en echt een wandelingetje moet maken. Vandaar dus dat er hier binnen enkele weken zo'n 60 meter haag wordt bijgeplant. Een deel daarvan komt in de plaats van de coniferen en de rest dus hier.
Mijn bestelling plaatste ik deze week via de actie behaag onze Kempen. Eerder bestelde ik daar ook al heel wat heg-planten. Deze staan rond de wei, maar zijn voorlopig nog te klein om er op deze foto veel van te zien.

De fruitbomen daar gaan we nog wat mee wachten, maar ik kon het toch niet laten om hop te bestellen. Nu heb ik hier al wel een beetje hop. En deze is zelfs zo hard in trek dat afgelopen zomer de blaadjes helemaal werden opgepeuzeld door de rupsen van het icarusblauwtje, de gehakkelde aurelia en het boomblauwtje. Dit is voor mij echter geen reden tot panikeren. Integendeel eerder een reden om er nog wat bij te zetten; deze mag dus onze wilgentenenhut volledig gaan overwoekeren.
Ik stelde ook voor aan vrouwlief om kweeperen en mispels te zetten. Maar kreeg toch enkele kritische vragen zoals "en wie gaat die confituur dan maken", "en is dat wel lekker", ... . En ik moest eerlijk toegeven dat ik eigenlijk niet echt goed meer weet hoe de smaak ervan is.
Maar in het boek; Een tuin van eten , vier seizoenen oogst van Peter Bauwens las ik het volgende over de kweepeer;















De fijnste herfstgeur oogst je van kweepeer. Voor veel mensen is dat nog een beetje een vreemde vrucht. De kleine bomen of grote struiken bloeien prachtig in het voorjaar en vormen in oktober een indrukwekkende, geurige oogst aan harde, gele, peervormige vruchten. Kweeperen zijn enkele weken lang houdbaar en je kunt ze in huis bewaren als geur- en sfeermaker. De vruchten zijn niet zo uit de hand te eten, maar kunnen wel verwerkt worden in taarten, gecombineerd in appelmoes of als basis voor jam en geurige thee gebruikt worden. Net voor het invallen van de winter vormt een schaal met kweeperen, noten, appels en peren een heerlijke oogst die tot diep in de winter smaak en aroma in huis en keuken kan brengen.

U begrijpt dat ik onmiddellijk overstag ging.

zaterdag 23 oktober 2010

Biodiversiteit in België






Een tijdje geleden gingen we naar het museum voor natuurwetenschappen in Brussel. Zoonlief is nogal zot van dino's en dat is er sinds een bezoek aan dit museum niet op verbeterd.

















Zelf was ik ook wel benieuwd. Zeker met de campagne die dit museum voert voor de biodiversiteit. Nu is er denk ik geen betere plek om te ontdekken hoe rijk de verscheidenheid van levende wezens is. Vanaf december 2010 openen ze zelfs een nieuwe permanente tentoonstelling over de biodiversiteit in de stad.

Al die aandacht voor de biodiversiteit kan ik alleen maar aanmoedigen. Al is het een feit dat het er helemaal niet goed mee gaat. Planten- en diersoorten verdwijnen in sneltempo, en dit mede door toedoen van de mens. Op canvas kon je deze week kijken naar het eerste deel over de biodiversiteit in België. In de documentaire maakt evolutiebioloog Dirk Draulans een stand van zaken op van de biodiversiteit in ons land.



Een absolute aanrader. Dinsdagavond kan je kijken naar het tweede deel, en deze is zeker ook interessant als je niet in België woont.

Nu ben ik zelf nogal voorstander van het feit dat men mensen aanzet om zelf iets te doen om de verdwijning van de biodiversiteit tegen te gaan. De documentaire toont enkele interessante initiatieven maar op deze site vind je nog meer tips. Zoals;
-ik bouw nestplaatsen voor dieren en geniet van mijn natuurlijke zoo
-ik koop geen dierensouvenirs of exoten zo krijgen deze soorten opnieuw kansen in hun eigen leefgebied
-ik kies voor duurzaam hout en geef leven aan onze groene longen
-ik ga voor een groendak en geef planten en dieren meer kansen
-ik composteer en steun mijn tuin, het milieu én mijn portefeuille
-ik verwelkom de natuur in mijn tuin en geniet van de geuren en kleuren, planten en dieren
-ik eet groenten en fruit van het seizoen; lekkerder, gezonder en een prima zet tegen de klimaatopwarming
-ik dood geen dieren; wat zijn dat nu voor beestige manieren?
-ik pluk geen bloemen of paddenstoelen en geniet van deze pareltjes in de natuur
-ik observeer de natuur; het is gratis, boeiend en ... wondermooi!
-ik plant een boom of haag en bied vele dieren en planten een nieuwe thuis
-ik gebruik geen pesticide, herbicide, ... en hou huis en tuin écht gezond
-ik wandel of fiets in de natuur want ontdekken is al een beetje houden van, en dus zin krijgen om te beschermen
-ik eet bio en hou rekening met de natuur, de bodem en onze gezondheid
-ik sport met respect voor de natuur zodat de volgende generaties dat ook nog kunnen
-ik leg een vijvertje aan; een spetterend feest voor dieren en planten
- ...

Op ik geef leven aan mijn planeet kan je trouwens een gratis en handige boekje bestellen met 366 tips voor de biodiversiteit.

De Velt-studiedag; zonder pesticiden in tuin en keuken van afgelopen weekend was volgens mij ook zo'n inspirerende ontmoeting. Spijtig genoeg kon ik er zelf niet bijzijn. Maar omdat het BUGS (Biodiversity in Urban Gardens)onderzoek van bioloog Ken Thompson zo'n inspirerende resultaten opleverde wil ik ze in dit verband toch even aanhalen.
De resultaten toonden aan dat er geen kwalitatief verschil is tussen kleine
en grote tuinen. Een kleine tuin gedraagt zich als een deel van een grotere tuin. Als
je een klein deel van een habitat selecteert, vind je hetzelfde aantal soorten
en individuen per deel als in een groter deel van een habitat. Of je nu zoekt naar
spinnen, vogels of zoogdieren, ecologisten komen over het algemeen tot deze
bevinding.

Het beste wat je kunt doen voor meer biodiversiteit in je tuin is een spontaan
opgekomen boom met rust te laten. Bomen en struiken zijn essentieel. Ze verschaffen voeding en leefruimte voor de planteneters aan de basis van de voedselketen. Daarop steunt al de rest, inclusief de grotere dieren.
Maakt het uit of dit inheemse bomen en struiken zijn? Neen. Het verschil tussen
afwezigheid van bomen en struiken en hun aanwezigheid is veel groter. Waarom?
Tuinen zonder bomen en struiken zijn nagenoeg tweedimensionaal. Bomen maken
je tuin kubusvormig en dus veel groter. Ze voegen letterlijk een extra dimensie
toe aan je tuin en vergroten het volume leefruimte dat beschikbaar is voor het leven in je tuin. Veel dieren hebben zich bovendien gespecialiseerd in het leven op struikgewas en bomen. Zonder bomen mis je die derde dimensie, maar er is meer, want wat je creëert onder de boom is een heel andere omgeving waar erg veel dieren die houden van een vochtige omgeving graag vertoeven. Bomen betekenen meer plantenetende insecten en dat heeft een invloed op alle dieren hogerop in de voedselketen.

De aanleg van een composthoop en een vijver zijn andere dingen die je kunt
doen voor meer biodiversiteit.
Ken Thompson breekt ook een lans voor dood hout; dode bomen zijn bijna belangrijker
dan levende. Voordat de mens Europa overspoelde, lag het continent vol
dood hout. Nu vinden de schepsels die zich gespecialiseerd hebben in het leven
van dood hout er niet meer genoeg van waardoor vooral zij bedreigd zijn. Laat
een gestorven boom dus gewoon staan.
Hoge grasachtige vegetatie is ook erg belangrijk. Voor 99 procent van de dieren zijn hoge grassen belangrijker dan de bloemen die er in staan.

Mocht jij er zelf bijgeweest zijn en nog interessante zaken hebben vernomen; dan hoor ik ze graag.

woensdag 20 oktober 2010

Moet dat echt

















Ik ben er echt nog niet klaar voor. En dan heb ik het natuurlijk over dat nat, winderig en koud weer. Maar ik vrees dat het van de moetes zal zijn.

En druk dat ik het hier heb. Heb het idee dat ik met twintig dingen tegelijk bezig ben. Vrouwlief werd er zelfs een beetje horendol van en gaf me prompt een lijstje met wat ik nu eerst allemaal eens moet afwerken vooraleer ik aan een nieuw project begin. Er zitten prutsen bij, maar toch ook serieuze werkjes.
En daarenboven kwam dan nog dat ik al een hele week maar half was; hoesten, een snotvalling, keelpijn, spierpijn, ... . Veel heeft te maken met dochterlief die ineens weer veel te vroeg wakker is. Ik weet niet wat jullie van vijf uur vinden; maar ik vind dat te vroeg. Zeker als je daar dan nog een feestje bij hebt en veel te laat in bed ligt, dan doet 5 uur echt wel pijn.

Het grootste werk waar ik momenteel mee bezig ben is het bouwen van een houtkot. Al zit ik ondertussen al wel aan de afwerkingsfase en dan vullen uiteraard. Maar een probleem dat me grotere zorgen baart is de kachel zelf. We hadden eerst een open haard en hebben daar een inbouwhaard ingezet. Maar al snel bleek dat de schouw niet voldoende trekt. Na wat raad te hebben gevraagd hebben we de schouw laten verhogen zodat hij een beetje boven het dak steekt, maar als je het mij vraagt is hij nog niet hoog genoeg. Het geeft al wel een verbetering maar duidelijk niet voldoende. Want telkens je hem open doet lijkt het alsof je in de living een open vuur aan het stoken bent. Echt niet bevorderlijk voor die keelpijn. We hebben nu de raad gekregen om een week lang goed te stoken zodat de schouw goed opdroogt en dan is hopelijk het probleem verholpen.
Wie mij ondertussen tegen het lijf loopt weet nu hoe het komt dat ik wat uitgerookt riek.

Vorige week begonnen de boeren ook de maïs te oogsten op de omliggende velden. Zoonlief vindt dat super. Niet alleen om te zien, maar zeker ook om dan achteraf nog maïskolven te gaan zoeken. Ondertussen staan er hier al ettelijke bakjes te drogen. De kippen en Flappy, het konijn laten het zich smaken.
Zoonlief verzamelt trouwens wel meer; noten, hazelnoten en kastanjes en tussendoor dan nog wat herfstframbozen.
Zoonlief vond het trouwens de hoogste tijd dat ik eens een foto nam van zijn schattentafel met bijzondere stenen, schelpen, botjes, fossielen, eikels, noten en stokken. De stok rechtsonder heeft trouwens de vorm van een hand.

En als jullie me dan nu even willen excuseren, heb nog een lijstje af te werken.

Vervelend iets

'T is niet dat deze blog iets geheim is; familie en vrienden weten er van maar dat wil niet zeggen dat iedereen moet weten wie ik ben. Nu ben ik vorige week zo stom geweest om hier een vraag van onze team-evaluatie te publiceren. Ondertussen zal je het niet meer terugvinden, maar een over-ijverige collega, dag An, ging dus eens googelen op een specifiek woord en nee ik ga het hier niet nog eens schrijven. En kwam zo dus bij mij terecht. Niet dat dat zo'n probleem is, 't is een toffe collega en ze gaat het wel voor zich houden. Maar nu hoeft echt niet iedereen van het werk die ook zo over-ijverig is bij mij uit te komen. Ondertussen heb ik het tekstje hier verwijderd maar googel gewijs staat er nog steeds een verwijzing naar deze blog. Mijn vraag is dus; hoe geraak ik daar vanaf!

zondag 10 oktober 2010

Ene pot nat

Eigenlijk doen wij allemaal hetzelfde. Maar ieder op zijn eigen manier;
met schoon fotokes,
als experiment,
al stoefend met zijn nieuw machien of
voor het volleyballen, en dan verschieten dat je niet kan scoren.
Om maar te zeggen dat het gras er gewoon af moet. Al ben ik precies wel de laatste.
Misschien vinden jullie dit sfeer-fototje wel leuk.

zaterdag 9 oktober 2010

Waar komt het vandaan?

Dat is de vraag die onder de appelboom enkele weken geleden op haar blog stelde.

Ondertussen werd deze vraag al beantwoord door; boerenerf, Bart van de eigenwijze tuin en huize Willaerts.

En het gaat hier natuurlijk over de vraag waar komt de passie voor het tuinieren vandaan.
Ik heb er een tijdje mee rondgelopen, met die vraag. Natuurlijk zat het (moes)tuinieren ook bij ons in de familie.
We hadden een vrij grote tuin waar het echt leuk spelen was; met bessen-struiken en rabarber die we verorberden met suiker in een koffiefilter. Er stonden ook 2 fruitbomen waartussen we de hangmat hingen.
We hadden ook kippen en daar zorgde ik veel voor; het kippenhok proper maken, de eitjes uithalen, de ren opkuisen.
Een moestuin hadden we ook; groot begonnen maar elk jaar werd hij een beetje kleiner. Ik herinner me dat er veel aardappelen stonden en dat we met z'n allen erwtjes peulden.

Ook bij de grootouders werd er gemoestuinierd.
En bij vrouwlief al net hetzelfde. De bloemen-pluktuin heb ik jullie hier al eens laten zien.

In die tijd was ik daar echter helemaal niet mee bezig. Ik vond het wel tof maar daar bleef het dan ook bij.
Alles veranderde echter toen we verhuisden naar onze huidige woonst met veel, toch meer dan genoeg, grond en ruimte. Naast ons huis ligt een veld van meer dan een halve hectare van de grootouders. Dat veld werd door een plaatselijke boer bewerkt en hij teelde er maïs op. De eerste zomer dat we daar woonden kwam hij enkele keren met zijn grote sproeimachines langs. Mijn madam was toen ook zwanger en mijn besluit stond al meteen vast; het zou de laatste zomer zijn dat er naast onze deur gesproeid werd. Na wat praten met de grootvader mocht ik er aan beginnen. Een groot deel van het veld werd schapenweide, een deel siertuin, nog een deel kippen en-speelveld, een deel moestuin en bloemenakker en dan was er nog plaats voor wat bessenstruiken en aardbeien. Plannen voor de toekomst zijn er nog voldoende; een vijver, een bloemenweide, een boomgaard, ... .

Dit alles doen we in de eerste plaats voor onszelf. Wie wil er nu niet een aantrekkelijke tuin waar je je kan ontspannen, tafelen, spelen, groenten telen, bessen plukken, de was ophangen, ... .
En natuurlijk gifvrij! Bestrijdingsmiddelen zijn niet alleen schadelijk voor de natuur en voor het milieu maar ook voor onze eigen gezondheid.

Op de tweede plaats is er het besef dat door het creëren van ons eigen eco paradijsje we kunnen bijdragen aan het behoud van bedreigde dier- en plantensoorten.
En dat doe je natuurlijk niet door het aanplanten van dubbelbloemige variëteiten; want die worden enkel gekweekt voor het oog van de mensen.
Nee wie leven in zijn tuin wil plant dus enkelvoudige bloemen; want die zorgen voor stuifmeel en nectar. De insecten die zo worden aangetrokken trekken op hun beurt
dan weer andere dieren aan.
Voor de hongerige vogels plant je dan weer best struiken met bessen aan zoals vlier, lijsterbes, krentenstruik en wilde rozen met bottels. Stekelige struiken zoals meidoorn bieden dan weer een prima plekje voor vogelnestjes.
Je kan zoveel doen voor meer natuur; van waardeplanten planten voor vlinders tot nestkastjes bouwen voor solitaire bijen. Van snoeihout maak je een takkenwal dat een geweldig schuilparadijs is voor tal van dieren. Met water in de tuin, zelfs een kleine drinkschaal breng je heel wat extra leven in de tuin. Stapelmuurtjes van afgedankte stenen vormen een veilig onderkomen voor tal van dieren , zeker in de winter, ... .



Op de derde plaats ontspant het me ook nog eens geweldig; met de handen bezig zijn, het buiten zijn. Het vormt een ideaal tegengewicht voor een stressvolle dag.

User-agent: *

donderdag 7 oktober 2010

Zonnebloemen

Vandaag stopte er een auto bij ons op de oprit. Een vrouw van rond de vijftig stapt uit en belt aan. Als ik de deur opendoe begroet ze me vriendelijk en vraagt of ze me iets mag vragen. Natuurlijk zeg ik. Zonder aarzelen vraagt ze me of ze wat van die zonnebloemen mag knippen die daar aan de straatkant staan.
Ik denk in mijn eigen allé wie vraagt dat nu en even twijfel ik of ik mijn goed hart voor zoveel dapperheid moet laten zien. Maar dan zeg ik toch van liever niet. Ik leg haar uit dat we ze daar speciaal gezaaid hebben omdat we zo van zonnebloemen houden en dat ze bovendien erg veel nectar leveren voor de hommels, bijen en zelfs vlinders en dat ze die in deze periode nog hard nodig hebben. En bovendien leveren ze binnen enkele weken, als ze uitgebloeid zijn, zaad op waar de vogels lekker van komen snoepen. Ze zegt snel dat ze me wel begrijpt en dat ze ze natuurlijk ook gewoon in de winkel kan kopen en weg is ze.
Ik blijf toch ietwat verbaasd achter. Misschien had ik haar wat zonnebloemenzaad moeten aanbieden want dat heb ik ondertussen al vlot verzameld. Ik laat het altijd eerst drogen op een draad zodat er voldoende verluchting is anders beginnen ze te schimmelen.
En zoals je op de foto ziet moet je niet te lang wachten met het verzamelen van het zaad anders zijn de vogels met alles weg.





dinsdag 5 oktober 2010

Ik ging naar Kalmthout en bracht mee ...

Afgelopen zondag gingen wij naar de plantenbeurs in het arboretum in Kalmthout. Ik wilde er vooral naartoe om me enkele druivenplanten van de nieuwe tuin aan te schaffen. Nu zijn de plantjes die ze daar aanbieden niet meteen van de goedkoopste. Maar het grote voordeel vind ik dat het hier om pitloze druiven gaat en dus ideaal voor de kindjes en dat je ze daar kunt proeven.






















Zo waren we dus na het proeven en rekening houdend met wat spreiding in de oogst helemaal overtuigd van de reliance en de himrod seedless.

Reliance rijpt midden september met redelijk grote, dieprode bessen aan kleine, mooi gevulde trossen. Matige groeikracht en goede productiviteit. Opvallende uitgesproken fruitsmaak, aardbei- of framboos.

Himrod seedless rijpt vroeg, eind augustus. Losse, ietwat slordige trossen met ovale groen-gele bessen en bij volle rijpheid een fijne licht-muskaat smaak. Groeikrachtig, makkelijk en vroeg productief. Een aanrader voor een eerste kennismaking.

Voor de rest had ik weinig op het lijstje staan omdat ik eerst wil zien wat het resultaat is met al mijn zaaigoed en de plannen voor de voortuin nog niet helemaal rond zijn.

Zoals je op de foto kan zien had vrouwlief ook een lijstje. Nu moet je weten dat ze op voorhand eerder sceptisch stond tegenover het bezoek aan de plantenbeurs. Maar daar ter plekke kon ze niet weerstaan aan;
-4 blauwe bessen planten want dat vind ze super lekker,
-tomaten zaadjes van de nieuwe tuin; olijf-tomaatjes en de washington tomaat
-zaadjes van reukerwten; old spice mixed, eveneens van de nieuwe tuin
-en nog wat zaad van silene namelijk een bloemenmengsel in de kleuren blauw en wit en een speciale variëteit zinia's; één van haar lievelings-éénjarigen.

En dan moet je weten dat ze deze week ook nog thuis kwam met een kistje met wel 100 tulpenbollen genre old glory. 'T zijn er wel schone maar waar gaan we die zetten?

Nu moet ik ook wel toegeven dat ik me bij al die zaden van de nieuwe tuin ook als een kind in een snoepwinkel voelde. Echt ongelooflijk wat een kleurrijk en bijzonder aanbod, ook al zijn ze niet goedkoop.

En nadien genoten we nog na in de Kalmthoutse heide. Ook al waanden we ons soms in een drukke winkelstraat, we hebben toch echt genoten. En dat was meteen een goede gelegenheid om zoonlief zijn nieuwe wandelschoenen in te lopen. En ze zijn goedgekeurd; hij demonstreerde ons dan ook uitvoerig hoe snel je er wel mee kan lopen. Al bleek al snel dat hij liever gewoon zijn botten/laarzen aandoet want daar kan je toch veel beter mee door de plassen lopen. Lap.