2 jaar bloggen

Ik kan het bijna niet geloven, al 2 jaar zit ik hier te schrijven en jullie te laten meegenieten van mijn avonturen in de tuin. Wat gaat de tijd toch snel zou mijn grootmoeder zeggen en me daarbij eens goed in mijn wang knijpen. Al 2 jaar probeer ik jullie hier te boeien, en het strafste van al is dat dat aan mijn lezers-aantallen te zien ook nog lijkt te lukken ook. Om nog maar te zwijgen van mijn facebook vrienden, ondertussen zijn het er tot mijn eigen verbazing al bijna 485. Tof dat jullie hier komen lezen, misschien een reactie achterlaten of een vind ik leuk. Na 2 jaar bloggen merk ik wel dat ik soms in herhaling begin te vallen, dat ik achteraf besef van oei dat heb ik precies al eens geschreven of die woorden heb ik al eens gebruikt. Ondertussen heb ik het schrijven van berichtjes wel wat onder de knie, al blijft het soms nog zoeken naar een leuke schwung, een toffe invalshoek of een knipoog tussendoor. Bij mij is het vaak een kwestie van een leuk begin en dan rolt de rest er meestal vanzelf uit. Maar soms is het echt zwoegen, lezen, herlezen, schrappen en weer zaken toevoegen. Als ik die eerste berichtjes terug lees dan heb ik al een hele weg afgelegd. Waar het in het begin vaak eerder secce en feitelijke weergave waren met bedroevende foto's, staat meer en meer de beleving van het buitenleven centraal; het plezier van mijn eigen oogst en daar dan iets lekker van maken, het samenwerken met de natuur en blij zijn met wat ik daar allemaal voor terugkrijg, het gefladder van de vlinders en het gezoem van de bijen en de hommels, het gewroet in de aarde en zo proberen een mooie plek te creëren. Leven naar het ritme van de seizoenen en dit alles uiteraard met veel respect voor de natuur.

Wat ik ook erg leuk vind aan het bloggen is het feit dat ik via deze weg toch al enkele mensen heb ontmoet die met hetzelfde bezig zijn. Vooral de live ontmoetingen tijdens een tuinbezoek of blog-meeting maken het echt tot een verrijking.

De tijn blijft hier ondertussen gewoon verder groeien. Van sanguisorba bracht ik onlangs nog daslook, aardpeer, artisjok, chinese bieslook en nog een blauwe bes mee. Je ziet ik heb me nog serieus ingehouden, maar in het voorjaar moet ik zeker nog eens teruggaan want een aantal planten waren niet meer voorradig.


Ik hoop in ieder geval dat ik jullie kan blijven boeien en verrassen. En dat ik jullie mee kan laten genieten van alles wat hier groeit en bloeit, met kleine of grote verhalen. Met elk nieuw seizoen dat weer helemaal anders is dan het vorige, met elke nieuwe plant, waarin weer onverwacht veel te ontdekken valt.