Het ultieme herfstgevoel ontdek je hier

Zo'n 10 jaar geleden toen wij nog op ons appartementje woonden in 't midden van Antwerpen Zuid moesten wij voor het ultieme herfstgevoel de bossen in.  Heerlijk vond ik dat.  Maar nu moet ik zelfs mijn erf niet meer af, en dat is nog velen heerlijker!  Gewoon efkes mijne kop buiten steken en de herfst komt gewoon aangewaaid, soms zelfs letterlijk!  Ik weet niet wat ik nu het meest herfstig vind en dus post ik hier weer teveel fotokes (nadat ik er weer een hoop moest verkleinen en verwijderen, remember) van alles wat er ook maar enigszins herfstig uitziet.  Om te beginnen paddestoelen.  Het staat hier echt vol van deze kerels in mijn bloembollen-bedekt-met houtsnippers perkje.  Het lijkt wel of er een hele kabouter-kolonie is komen wonen en alleen al van die gedachte moet ik even gniffelen.

In de zomer gaat het in de tuin vaak razendsnel; elke week ontdek je wel iets nieuws dat bloeit en voordat je alles goed en wel hebt opgenomen, is het alweer voorbij.  Nu in de herfst gaat alles beduidend trager en de hemelsleutels en asters die vorige week bloeiden doen dat volgende week waarschijnlijk ook nog wel.

 

Ik verbaas mij er in de herfst ook altijd over hoe snel de dagen korter worden en de nachten langer.
En terwijl ik zo door de tuin kuier valt er zelfs het één en 't ander uit de lucht; herfstschatten!

 

Zomaar voor niks, zonder dat je er ook maar iets voor hebt moeten doen, liggen ze daar.
Ook de blaadjes vallen nu zomaar naar beneden in allerlei bonte kleuren.  Op mijn facebook postte ik daarover een leuk versje en omdat ik dat zelf zo leuk vind zet ik het hier nog eens!

Alle blaadjes klein en groot, worden geel en worden rood. Dansen dan wel duizend keer, vallen op de aarde neer. Op de aarde neergevlijd, vormen zij een schoon tapijt. Lopen wij nu stil en zacht, op die mooie bonte vacht.

Hierboven heb je nog de op het eerste gezicht foto, want het is alweer bijna 1 oktober.  Nog 2 keer en het jaar is weeral rond!  Voor de insecten is er gelukkig nog genoeg te smullen en dus zijn ze er telkens weer bij als  het zonnetje schijnt, ik kan ze geen ongelijk geven.  En zo vliegen er hier nog altijd atalanta's, gehakkelde aurelia's, dagpauwogen, landkaartjes, grote, kleine en geaderde witjes rond.  Die nazomertje mogen nog even blijven van mij!

O ja en wie nu al nieuwe tuinplannen wil maken kan ik mijn Pinterest-prikbord (ook als je er zelf (nog) geen hebt) van harte aanbevelen.

De moestuin is (te) hip

Ge kunt dezer dagen genen tv meer opzetten of geen boekske meer openslagen of ge hoort of leest iets over de moestuin.  Zo kon je deze week in plan B al zien dat het nu den tijd is om knoflook te planten en dat ge blijkaar enorm moet stressen om gekookte maïs klaar te maken.  En ook vanavond gaat Bartel in Groenland aan de slag met het zaai- en plantgoed dat in deze tijd van het jaar nog de grond in kan.  Allemaal wree tof natuurlijk maar waarover moet ik hier dan nog schrijven.  Nog eens schrijven over knoflook planten en het zaaien van veldsla, spinazie of rucolla dat is er toch wat over niet!  Een bloggers-dipje dringt zich dus op.

Maar gelukkig staat mijnen moestuin ook te pronken.  En dat wil ik jullie toch wel laten zien, als jullie daar nog zin in hebben tenminste.  De pompoenen zien er geweldig uit.  En als er nu één plantje is waarvoor ge nen moestuin moet hebben dan is het wel voor pompoenen.  In de winkel denk ik soms wel eens van amai kost dat zo veel.  Terwijl ge daar uiteindelijk alleen maar tijd en ruimte, correctie veel tijd en ruimte voor nodig hebt.  De zaadjes werden ergens begin april binnen voorgezaaid en zijn nu 6 maanden later klaar voor gebruik.  Al laat ik ze nog zo lang mogelijk hangen, zo smaken en bewaren ze beter.  Anderzijds moeten ze in ieder geval binnen voor de eerste nachtvorst want daar kunnen ze absoluut niet tegen.  Als de steel van de pompoen rimpelig wordt, groeven of droge barstjes gaat vertonen dan is hij helemaal rijp.  De pompoen is één van de gewassen waar ik het minste werk mee gehad heb.   Doordat ik er een dikke mulchlaag onder gelegd heb had het onkruid geen enkele kans.

 

Verder staat er ook nog overheerlijke krul of boerenkool, een heel perceel vol.  We gaan dus deze winter geen honger lijden want deze kerels kunnen temperaturen tot -15°C verdragen.  En wat een gemakkelijke teelt is me dat, dat kan echt iedereen.  En nog gezond ook met al die mineralen en vitaminen en ja ik hoor sommigen al afkomen ook kippen en konijnen zijn er dol op!

Ook de wortelkes staan er nog, inclusief nog een paar rupsen van de koninginnepage.  Dat ze zich maar rap verpoppen, volgend jaar beloofd een topjaar voor hen te worden, minstens 20 rupsen heb ik geteld, als de vogels er niet mee weg zijn tenminste.

Nog meer kolen in mijnen hof want de spruiten beginnen nu ook al te dikken.  Een groente die het prima naar zijn zin heeft in ons vochtig en koel klimaat!  Verse spruiten, ik kijk daar nu al kweeniehoehard naar uit!

 

En dan hebben we natuurlijk ook nog prei.

En zelfs knolselder heb ik dit jaar eens geprobeerd.  Ben benieuwd op welke grote ik ga uitkomen.

En dan staat er ook nog de zonnewortel oftewel aardpeer.  Ik begon mij al wat zorgen te maken omdat er maar geen bloem in komt.  Maar zo lees ik hier net in de moestuinbijbel van Velt, "De planten groeien heel snel, maar bloeien doen ze bij ons meestal niet.  Alleen na een mooie, warme zomer (euhm) verschijnen in oktober  de 4 tot 8 cm grote, gele bloemhoofdjes".  Soit het zal mij een worst wezen, zolang de oogst maar goed is, maar dat weten we pas vanaf november.

De herfst komt eraan!

Als ze op den teevee vertellen dat er Polaire lucht op komst is, awel dan weete wel hoe laat het is.  De herfst komt er nu echt wel aan en anders moete 's avonds laat zo maar eens in uwen zomerse outfit buiten gaan staan.  Ge gaat dat rap merken.   En ik vind dat nog niet eens zo erg dat de herfst eraan komt; lekker door de ritselende blaadjes wandelen, kastanjes en noten oogsten (al zijn het er deze keer wel een heel pak minder dan onze super oogst van vorig jaar) en weeral genieten van echte herfst-bloemekes die gelukkig gene schrik hebben van wat koude lucht!

De tuin lag er nochtans wat rommelig bij.  De meeste hagen hadden weeral uitlopende sprieten en het gras mocht ook nog eens afgereden worden.  Dus trimde ik alles nog maar eens wat bij.

Verder snoepen wij net zoals bij onder de appelboom nog gezellig uit de eigen tuin!

En plukken wij nog altijd de mooiste boeketjes uit onze pluktuin!

En alsof dat nog niet genoeg werk is oogst ik ook nog een heleboel zaad.
Allereerst moest er nog een pakketje teruggezonden worden richting den biodiversen tuinier.  Met onder andere reukerwten, muskuskaasjeskruid, blauwe knoop, duifkruid, Jacobsladder, lampionplant, kattenstaart, kogeldistel en iets margriet-achtig.

Maar ook zelf blijf ik bezig met in bakjes zaaien om uit te kunnen planten.  Hieronder bijvoobeeld dagkoekoeksbloemen. 

En dan deed ik ook nog even de nagelproef bij 2 van mijn fruitbomen die er meer dood dan levend uitzien.  En mijn vermoeden werd bevestigd zoals je kunt zien.

En zelfs ik raadpleeg mijnen blog om te weten over welke boomkes dat hier nu juist gaat; de kers Hedelfinger Riesenkirsche en de perzik Charles Ingouf zullen dus dit najaar vervangen worden.

En zo blijft ne mens bezig se!  Vervelen dat staat niet in mijn woordenboek!



 

Op het eerste gezicht; september

Oké, ons weids uitzicht is verre van zo interessant dan dat uitzicht in Italië, maar 't is er toch één hé.  En ik kan u nog meer zeggen namelijk dat ik dat heel erg fijn vind om zo te kunnen kijken.  En ik zal nog eens iets zeggen hé, dat als ge dus op die foto klikt dan krijgde hem in het groot en dan ziede dat wij dus uitkijken op één van de schapenweides, nl diegene met het schapenstalleke.  En daarachter hé daar staat dus eerst nog een sprietje heg, als ge uw vergrootglas bovenhaalt tenminste, want veel stelt dat na 3 jaar nog niet voor.

En als ge dus op diejen foto hebt geklikt, dan zulde waarschijnlijk gezien hebben dat daar net voor en rond die teunisbloemen, die hoge gele rechts, dat daar momenteel mijn favoriete bloempje staat te pronken; de blauwe knoop.  Het heeft wat weg van de verbena's omdat het ook op zulke lange stelen staat.  En 't is dan ook nog eens een echt nectar bommeke.

Net zoals de Sedums.

 

En de Asters!

En deze Rudbeckia!

En alsof ik hier nog niet genoeg bloemen heb, kreeg ik van den biodiverse tuinier ook nog eens zaad.  En wel heel fijn zaad, zo fijn zelfs dat ne mens schrik heeft om te ademen.  Maar dat werkte blijkbaar tegendraads want ineens voelde ik me daar een niesbui opkomen, dat ik maar vlug naar buiten holde en net op tijd bij mijn bloemenweide-veldje aankwam en zodoende hopelijk het zaad op de juiste plaats geniesd heb!  De rest van dat pakketje bleek gelukkig uitstrooibaar te zijn!  Waarvoor trouwens vielen dank!

Ik ben dus in blijde verwachting van nog meer bloemen, u hoort daar ongetwijfeld later meer over.  Als deze blog dan nog bestaat tenminste.  Want ook ik heb ondertussen het maximum aantal toegelaten foto's bereikt, krijgde natuurlijk als ge zoveel foto's wilt trekken en zodoende moet ik dus betalen of oude foto's verkleinen of verwijderen.  Ik heb nu het voorlaatste gedaan, maar eigenlijk had ik evengoed het laatste kunnen doen.  Want wat een afgrijselijke foto's ik hier vroeger nog maar heb durven publiceren, ik snap nog altijd niet dat er mensen zijn die mij van het begin zijn blijven volgen, een mens zou nog beginnen denken dat ik hier iet interessant te vertellen heb.
Maar zoals ik ergens zag;

 En dat geld zelfs voor deze hop die overvloedig over onze garage hangt te bengelen!

 

Of niet soms?

Meer van tzelfste

Soms denk ik wel eens van hier is em weer.  Wat groenselkes uit eigen hof, wat bloemekes ook uit eigen hof, zouden de mensen dat op den duur niet wat saai beginnen vinden. 
De courgettes liggen momenteel 4 voor 1€ in de winkel.  En den ajuin daar kunde binnenkort weer nen grote zak van kopen voor een paar euro's, daar moet ge het dus niet voor doen.  Waarvoor dan wel, ik zou hier kunnen beginnen over voedselkilometers die in dit geval maar 100 meter bedragen tot mijnen moestuin, of over de lekkere smaak van super verse groenten.  Maar wat ik eigenlijk feitelijk nog het leukste vind is dat je een zaadje in de grond steekt en daar komt dan een paar weken later gewoon nen courgette uit te voorschijn of een handvol boontjes.  En als je dat dan allemaal ziet groeien dat is toch gewoon geweldig, of niet?



En daar kunde dan ook nog eens lekker mee beginnen kokkerellen.  Zoals dit heel leuk combootje van gebakken venkel met kersttomaatjes, olijven, knoflook en olijfolie.  Wij eten het altijd al dan niet fijngehakt als sausje bij de paste met wat ricotta of parmezaanse kaas.  Het receptje vind je hierboven bij receptjes!

Zoonlief heeft het de laatste tijd helemaal voor citroenen.  En ergens voor ons verlof naar Italië wilde hij daar ineens een citroenendrankje van maken.  Dus perstte hij wat citroenen, voegde daar wat water en suikersiroop aan toe, crushtte wat ijs en goot daar het citroensap over en toverde zo echt een mega ongelooflijk verfrissend drankje tevoorschijn.  Het toeval wil nu dat wij in Italie in Finale Borgo; een super schattig Middeleeuws stadje, botste op een kei gezellig osteria waar ze dat dus krak hetzelfde verkochten onder de naam; granita di limone!  Ik moet u waarschijnlijk niet uitleggen dat dat ons favoriete barreke was.  Nu gelukkig hadden ze er ook lekker Italiaans bier!

 



En om het geheel af te maken eten we ook nog wat gezonde bessen uit onze tuin; frambozen, aardbeien (mare des bois, die zijn doordragend!) en blauwe bessen.  Het recept staat ook bij de receptjes hierboven!